مشخصات فنی برلیانس H330

مشخصات فنی برلیانس H330

تجهیزات و امکانات

توضیحی کوتاه

برلیانس یکی از خودروسازان چینی است که در سال‌های تازه مشارکت گسترده‌ای با بی‌ام‌و داشته است. در این نوشتار به رسیدگی سدان H330 و هاچبک H320 این کمپانی خواهیم پرداخت که بدست پارس‌خودرو در ایران فرآوری می‌شود.

در سال‌های گذشته، خودروهای زیادی در کشورمان به تولید می‌رسید و به‌سختی خودروی چینی در بازار دیده می‌شد. ولی امروزه، کشورمان گرد از بزرگ‌ترین بازارهای خودروی چینی محسوب می‌شود. برلیانس نیز یکی از چینی‌های آماده در بازار کشورمان است که کلاس‌های خودرویی مختلفی را با مشارکت پارس‌خودرو مونتاژ می‌کند.

برلیانس H330 نمونه‌ی ارتقاءیافته‌ی برلیانس FSV است. این خودرو در سال ۲۰۱۳ بدست برلیانس رونمایی شد و به فروش نکویی دست یافت که شامل ۲۵ هزار دستگاه در سنه ۲۰۱۳ و ۵۳ هزار دستگاه در سال ۲۰۱۴ است. H330 تنها با یک نوع پیشرانه و در کلاس سدان و هاچبک تولید می‌شود و خریداران حق گزینش بین جعبه‌دنده‌ی دستی یا خودکار دارند. برلیانس H330 در رده‌ی قیمتی حدود ۵۰ میلیون تومان قرار می‌گیرد.

مشخصات فنی

تنها پیشرانه‌ی در دسترس برای خودروهای H330 و H320 نسخه‌ی ۱.۵ لیتری است که حداکثر نا تولیدی این پیشرانه ۱۰۳ اسب‌ بخار در ۵۸۰۰ بعید در دقیقه و حداکثر گشتاور تولیدی ۱۳۸ نیوتن‌متر در ۳۸۰۰ دور در دقیقه است. حجم دقیق این پیشرانه ۱۴۹۸ سی‌سی است که از گونه ۴ سیلندر با آرایش دست نویس است و رویهمرفته ۱۶ سوپاپ وظیفه‌ی تخلیه‌ی دود و ورود ترکیب هوا و سوخت را بر دوش دارند. حداکثر سرعتی که برلیانس H330 با این پیشرانه و جعبه دنده‌ی خودکار ۴ سرعته قابلیت دستیابی دارد، ۱۷۰ کیلومتر بر ساعت است. وزن خالص این خودرو ۱۲۵۰ کیلوگرم است که نسبت به ابعاد اتومبیل کمی زیاد به عقیده می‌رسد و می‌تواند عملکرد اتومبیل را تحت تأثیر پیمان دهد.

کیفیت ساخت

وقتی صحبت از یک خودروی چینی می‌شود، اولین موضوعی که باعث هراس خریداران خواهد شد، کیفیت ساخت قطعات و مونتاژ آن‌ها است. البته این ترس چندان بی‌دلیل نیست و استهلاک بالای برخی از چینی‌های بازار در سال‌های اخیر باعث کاهش دلگرمی نسبت به چینی‌های بازار شده است. بیشتر قطعات استفاده‌شده در داخل کابین و اجزای تشکیل‌دهنده‌ی داشبورد از جنس پلاستیک خشک هستند که دارای برجستگی‌ها و برش‌های تیزی در بعضی قسمت‌ها است و چنگی به دل نمی‌زند. جدای از کیفیت ساخت، کیفیت صدای سیسم صوتی نیز از نکاتی است که چندان راضی‌کننده نیست. البته نکته‌ی مثبتی که مسئولین پارس‌خودرو به آن اشاره کردند، بررسی برلیانس H330 در سخت‌ترین شرایط جاده‌ای، کوهستانی، ترافیک شهری و مسیرهای خاکی است که در طول ۳۰ هزار کیلومتر صورت گرفته و تمامی معایب و مشکلاتی که در این بررسی‌ها مشاهده شده است، در محصول نهایی رفع شده و مطابق با شرایط آب و هوایی و مسیر‌های کشورمان است.

ایمنی خودرو

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های هر خودرویی ایمنی آن است که شامل ایمنی در تصادفات، پایداری و عمل ترمزگیری می‌شود. برلیانس H330 در نسخه‌ی اتوماتیک مجهز به ترمزهای جلو و عقب دیسکی است که سیستم ترمز ضدقفل ABS و سیستم توزیع الکترونیکی نیرو EBD دارد. متأسفانه در نسخه‌ی دستی، ترمزهای عقب خودرو از نوع کاسه‌ای هستند که بالطبع عملکردی ضعیف‌تر از نوع دیسکی خواهند داشت و حس اعتماد کمتری در ترمزهای ناگهانی به راننده و سرنشین‌ها القا خواهد کرد. نسخه‌ی مجهز به ۴ ترمز دیسکی می‌تواند در مسافتی معادل با ۴۰.۲ متر، خودرو را از سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت به صفر برساند.

طراحی ظاهری خودرو

اینکه چرا اکثر خودروهای برلیانس شباهت زیادی به محصولات بی‌ام‌و دارند، نکته‌ی عجیبی است و تنها دلیل آن شراکت این دو خودروساز در سال‌های اخیر است که باعث شده تا محصولات برلیانس در ظاهر، رنگ و بوی بی‌ام‌و به خود بگیرند. البته این شباهت تنها یک کپی خالص به‌حساب نمی‌آید و برلیانس سعی کرده است زبان طراحی خود را در محصولاتش پیاده‌سازی کند؛ هرچند این زبان شباهت‌های چشمگیری با زبان طراحی بی‌ام‌و دارد. مشهودترین بخش، جلوپنجره‌ی دوقلوی برلیانس است؛ جلوپنجره‌ای که طراحی آن به فرم T است و دو ورودی هوا به شکلی قرینه در زیر بال‌های T قرار گرفته‌اند.

باید به پیشرفت چشمگیر چینی‌ها در عرصه‌ی طراحی اعتراف کنیم؛ بخشی که خودروسازان وطنی بر خلاف چینی‌ها، در سال‌های اخیر هیچ حرکت جدی و روبه‌جلو در آن نداشته‌اند. نمای جلوی خودرو طراحی حجیم و پف‌کرده دارد و مه شکن‌های دایره‌ای به‌خوبی در بین خطوط زیاد پایین سپر جا خوش کرده‌اند. چراغ‌های جلو طراحی هماهنگی با سایر بخش‌های خودرو دارند؛ هرچند جای خالی چراغ‌های روشنایی در روز و همچنین عدسی‌های متمرکز کننده نور در داخل چراغ‌ها به چشم می‌خورد، اما نبود این موارد لطمه‌ای به طراحی این بخش نزده است.

خطوطی از ستون A در امتداد کاپوت به سمت جلوپنجره کشیده شده است که تأثیر مثبتی بر بیننده می‌گذارد. تنها اِلمان تأثیرگذار در نمای جانبی، خط شانه‌ی برجسته‌ای است که از گلگیر جلو تا چراغ عقب کشیده شده است و با گذر از بالای دستگیره‌ها و درب باک خودرو، بخش جانبی را از یکنواختی هر چه بیشتر نجات داده است. به جز این خط، شاهد طراحی بسیار ساده و محتاطانه هستیم که به دور از هرگونه هیجان و جذابیت است، البته نقش رینگ‌های آلومینیومی و تایرهای کوچک با عرض ۱۹۵ میلی‌متر در سادگی این بخش بی‌تأثیر نبوده است.

نمای عقب خودرو طراحی به‌روزی ندارد و بر خلاف طراحی مناسب جلوی خودرو، به نظر می‌رسد کپی از طراحی برخی شرکت‌ها در این بخش تمامی ندارد و شاهد طراحی مشابه آن با نیسان تیانا هستم. چراغ‌های عقب H330 با یک خط افقی پلاستیکی به هم متصل شده‌اند که لوگوی نسبتاً بزرگ پارس‌خودرو را در بر گرفته است. اما نکته‌ی جالب در طراحی سپر عقب، طراحی دوگانه‌ی این بخش است که تداعی‌کننده‌ی دیفیوزر در بخش پایینی سپر است و انتقال چراغ خطر سوم و چراغ‌های دنده عقب روی آن، سپر بزرگ عقب را از حالت یکنواختی دور کرده است.

فروش آپشن خودرو